Enkele groepen hadden verschillende uitgangspunten. Wij werden geïnspireerd door foto's, anderen door kernwoorden, muziek of de film.
Ik vond dit een zeer leuke activiteit. Er was voldoende inspiratie zodat je wist welke toer je uit moest maar het aanbod was ook niet te groot zodat je je eigen fantasie de vrije loop kon laten.
Wanneer iedereen hun verhaal voorlas kwam dit levensecht over. Je voelde als het ware mee met het fictief persoon.
Dit vond ik een zeer inspirerende les doordat het een geleide activiteit was die toch helemaal in het teken stond van fantasie.
Net zoals in de les wil ik jullie eerst meenemen doorheen het verhaal. Nadien zie je de foto's waardoor wij ons lieten inspireren.
Hallo!
Ik ben Mustafa, ik kom uit Pakistan.
Ik ben één van de vele slachtoffers die gevangen is genomen tijdens de oorlog.
Samen met mijn vrouw Sehara en onze dochter Berfu wouden we al lang vluchten uit ons land.
De oorlog brak uit, we werden uit ons huis gezet en we besloten de belangrijkste dingen mee te nemen.
Voor mijn dochtertje haar kleine knuffel en wat propere doeken.
Mijn vrouw wou foto's van familie en vrienden meenemen en ik koos ervoor om enkele doeken mee te nemen zodat we niet zouden sterven van de kou. Ook namen we eten en drinken mee, zoveel we in de koffer kregen.
En toen begon onze tocht. We wisten niet in welke richting we moesten wandelen of waar het einde van ons tocht gepland was. Al snel kwamen we aan onze eerste hindernis: een hoog hek aan de rand van ons dorp. Het was zo hoog dat ik er maar net met de toppen van mijn vingers aankon. Alle vluchtelingen uit ons dorp werkten samen. We maakten met de mannen een soort van trap zodat we de vrouwen en kinderen over het hek konden krijgen. Ik ging als laatste over het hek. Ik stak mijn vingers erover en trok me omhoog.
Toen ik over het hek was geraakt hielden we onze eerste pauze. Ik had zo'n dorst dat ik de laatste druppel water opdronk. Mijn vrouw was toen heel kwaad. Toen we een eindje verder waren gewandeld zagen we in de verte gelukkig tenten van UNICEF staan. Hierdoor was er nieuwe hoop, hoop op de start van een nieuw en beter leven.
